ИККИ ХУШОМАДГЎЙ

Икки хушомадгўй учрашди бир кун, Очиғи, тажриба алмашмоқ учун.

Шундоқ бошлаб қолди гапни ҳаваскор: – Менинг қалбим тўла ғурур, ифтихор.

Охири меники бўлди хўжайин, Ишларим юришиб кетмоғи тайин.

У кун ўзларини яладим анча, Товонидан тортиб тиззасигача.

Гал келди иккинчи хушомадгўйга, Гапин бошлади у, толганча ўйга:

– Ҳозирги касбдошлар ўзгарган буткул, Камтарликни билмас, мақтанар нуқул.

Мана биз донгдормиз, танийди ҳар ким, Лекин ўтирибмиз, гердаймасдан жим.

Айтсам ишонмайсан, эҳ содда укам, Ялаганмиз ундан юқорисин ҳам.

18.04.2015