БЕГОНА ОДАМ

(Эсдаликлардан)

Саҳро қўйнидаги тап- тақир қирлар,

Сокин, осойишта, мўжаз бир қишлоқ.

Тарқалиб қоларди шивир – шивирлар,

Мусофир йўловчи келганда бироқ.

Дерди, бир- бирига одамлар мубҳам:

-Қишлоқда юрибди бегона одам.

У қайдан келмишдир? Балки, эҳтимол

Уйидан бош олиб кетган қаландар.

Ўғридир, каззобдир, молингга завол,

Ё жонни олгувчи ажалдан баттар.

Ишқилиб, бўлмасин ёвуз, шум қадам:

-Қишлоқда юрибди бегона одам.

Бир вақтлар келарди айғоқчи меҳмон,

Ҳамманинг бисотин рўйхат қиларди.

Қанчалаб шўрликни айлаб қатағон,

Қайга жўнатишни ўзи биларди.

Ёш -қари боқарди атрофга пурғам:

-Қишлокда юрибди бегона одам.

Элу юрт қолганди қўрқиб, безиллаб,

Йўлда кўтарилган чангдан ҳадик бор.

Яшарди юраги мудом сизиллаб,

Ўлиб ўлмаганди, тириклайин хор.

Очма эшигингни, Хизр келса ҳам:

-Қишлоқда юрибди бегона одам.

Сен мендан хавотир олма, қишлоғим,

Мен ҳам ўзинг каби озурда жонман.

Тикандан тилиниб кетган ҳар ёғим,

Туғилган гўшамсан, сенга меҳмонман.

Демагин шу лаҳза, демагин шу дам:

-Қишлоқда юрибди бегона одам.

АҚШ, Техас. 12.08.2015