ҚАЛҚОН

Ҳаётда беморнинг ўзидан кўра,

Унинг боқувчиси тортгай кўп азоб.

Буни рафиқамдан яхшиси сўра,

Бунга ҳамшира қиз бергайдир жавоб.

Дўсту ёронлар-ку тинмай эрта кеч,

Сенга ҳаёт тилаб, қилурлар дуо.

Уни такрор этиб, чарчамаслар ҳеч,

Миллиард мартабали муслим ҳам ҳатто.

Мен ҳайрон қоламан, ҳар бало келса

Доимо дуони қилганлар қалқон.

Наҳот, зулм охир тантана қилса,

Наҳот, қарғиш унга ўтмас ҳеч қачон.

Оламда кўрмадим жумбоқ бу қадар,

Оддий ҳол ва лекин теран шунчалик:

Дунё табибларин йиғсанг ҳам агар,

Бўлгайми ўша бир ҳамширачалик.

Кулфатнинг эшиги ёпилмас нечун,

Чалкашиб кетгандир турфа муддао.

Қўйинг яхшиларни, ёмонлар учун

Инсоф берсин, дея қилингиз дуо.

Гардун айланади Инсон бошида,

Лекин, мартабаси ҳамиша кушод.

Ёвузлик олдида, Иблис қошида

Тор-мор бўлмаслиги шартдир, одамзод.

А.Қ Ш. ХЪЮСТОН 18.08. 2015