БАХШИЁНА
Шоир Усмон Азимга
Усмон шоир, ёш бўлсанг ҳам Қўллаб юбор, Бахшиёна шеърга мени Йўллаб юбор. Бу дунёда нима кўпдир - Ташбеҳ кўпдир, Ажабтовур образларни Мўллаб юбор.
Баъзи биров, сену менга Қумсан дейди, Мен гапирай, ўтирабер, Жимсан дейди. Устозни-ку назар-писанд Қилмас улар, Ўрни келса, отасига Кимсан, дейди.
Йўлда ногоҳ учраб қолса Бирор раҳбар, Содиқ итдай эргашади Балхга қадар. Керак бўлса, кузатади Ҳаммомгача, Тиз чўкади, буйруғини Берса агар.
Бой зотини кўрганда - ку Учар ҳуши, Қолиб кетар қариндошу Тенгу тўши. Дунё топган тентак каби Қувонади, Сарқитидан кўз узолмас Кўнгил қуши.
Шоирман, деб чиққанларнинг Ярми пўкдир, Хўрозчадай қичқиради, Қорни тўқдир. Рамазонда равган айтган Болалардан, Ўлай агар, тирноқча ҳам Фарқи йўқдир.
Бир мактабда ҳаммамиз ҳам Сабоқ олдик, Ёлғон-яшиқ мақтовларни Ишга солдик. Во ажабо, илжайишиб, Тиржайишиб, Ўзимиз ҳам ўшаларга Ўхшаб қолдик.
Усмон шоир, умрим ўтди, Энди нетай, Пайти келди, пушаймоним Баён этай. Энг яхшиси, Бойсун тоғдан Бирор ғор топ, Чориғимни судраб унга Кириб кетай.
А.Қ.Ш. Техас. 30.08.2015