КУНДАЛИК ҲАНГОМАЛАР
Бу не кундир, атрофингга боқсанг секин,
У хам керак, сен хам керак, мен хам керак.
Барчамизни даврасига тўплаб, лекин
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, бир-бирига керак ҳамма,
Бировимиз тоға бўлсак, биров амма.
Бир чойнакдан чой ичамиз, чайнаб шамма,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, ўз айбини очар биров,
Қўринганга ғазабини сочар биров.
Ит қувлаган соқов каби қочар биров,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, қарз олганлар қайтармайди,
Судҳўрга хам бирорта важ айтолмайди.
Чўнтагини уриб кетар ҳар хил дайди,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, таьмагирлар келса ғолиб,
Теварагинг ўраб олар, дўстлар қолиб.
Ҳайдаб юрар сўнг олдига молдай солиб,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, мезбон қочса меҳмонидан,
Нима қилсин? Тўймаган-ку ўз жонидан.
Пора деган гап чиқади ош-нонидан,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, қоринни ҳам тўқлаб олдинг,
Хатто, қўни-қўшниларни йўқлаб олдинг.
Ухламасдинг, роса тўйиб ухлаб олдинг,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, ғам-ташвишлар ортда қолди,
Юрагингга умидларинг қувонч солди.
Раҳбар уканг саломингга алик олди,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, осмонларинг бўлдилар соф,
Кўксинг гуё Помир тоғи ё Кўҳи Қоф.
Худойимдан тушган эмиш ерга инсоф,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
Бу не кундир, хурсандчилик қилгин, шоир,
Бамисоли Зуҳросини топган Тоҳир.
Яҳши гап хам тарқалибди сенга доир,
Бир ўтириб ўйлайдиган одам керак.
А.Қ.Ш ТЕХАС 6.09. 2О15
