ШИКОЯТЧИ ҲАНГОМАСИ

У миршабхонага қилар қўнғироқ:

-Жиноят юз берди, чорасин кўринг.

Ўзим санаб чиқдим, эрта тонгданоқ

Битта товуғим йўқ, топтириб беринг.

Ишлаган одамнинг иши кўп, мана

Товуқ масаласи очиқдир ҳамон.

Ҳафта ҳам ўтмасдан, сим қоқар яна:

-Итим ғойиб бўлди, нетай, миршабжон.

У шеърлар тўқирди отарчи учун,

Талантинг йуқ, -дебди юзига биров.

-Ох, менинг талантим йўқолди бугун!

Ўша идорага сим қоқар дарров.

Кимлардир уни деб доим овора,

У ҳам чарчамасди, билмасди тиним.

Бир кун ўзи келди: -Тез кўринг чора,

Сенинг ақлинг йўқ, -деб айтди хотиним.

Кўринмай кетди у, нечук аҳволи?

Миршаблар йўқлашди, хавотир олиб.

Дунёдан ўтдилар, -деди аёли,

Қаранг, энди ўзи қолмиш йўқолиб.

А.Қ.Ш. Хьюстон. 27.09.2015