ОЛАМ МАНЗАРАЛАРИ

Тунларим бедор ўтди, мижжа қоқмайин гоҳо,

Бир зум ором олмоқни қўмсаб яшадим ҳар дам.

Теграмда ноз-неъматнинг ками йўқ эди асло,

Ва лекин томоғимдан ўтмади бурда нон ҳам.

Қай бир ишга қўл урсам, акси бўлди, во ажаб,

Дўстларимни чорласам, ғанимлар етиб келди.

Бахт изладим бир умр орқа-олдимга қараб,

Ташвиш доим сўрамай, ғовлардан ўтиб келди.

Баъзан эса тушингнинг тескариси бўлармиш,

Ойнинг орқа томонин кўрмаганмиз ҳеч қачон.

Ҳолингга кимдир йиғлаб, кимдир зимдан кулармиш,

Омад белгиси эмиш ойдинда ётган илон.

Йиғлай-йиғлай тугатди қувноқ достонин шоир,

Теракнинг узунлиги йиқилганда билингай.

Ушбу нисбат, чеки йуқ фазоларга ҳам доир,

Нур дастаси зулматда кўзга аниқ илингай.

Чорасиз қолсанг агар, ўкиниб юрма зинҳор,

Сендан ҳам бечорароқ кимсалар кўп дунёда.

Кимдир амал соҳиби, кимдадир бойлик бисёр,

Балки ўшаларнинг ҳам ғами ҳаддан зиёда.

Ҳар ишнинг асосида қиёс ётар, албатта,

Бир ёнда тоғу тошу, бир ёнда турар уммон.

Каҳкашонда зарранинг салмоғи беҳад катта,

Фалакни суяб турган мантиқдир неча замон.

Сизу биз кўриб турган рангбаранг ушбу ҳилқат,

Эҳтимол ўзга олам аксидир, соясидир.

Инсонни бунёд этган фақатгина Муҳаббат,

У коинот бешигин тебратган доясидир.

Хьюстон, 17.09.2016