ОҒРИҚЛАРИМ

АБДУЛЛА ОРИПОВ,Ўзбекистон Қаҳрамони, Халқ шоири

Яна оғриқ забтига олар,

Қисиб келар нафасинг оғир.

Чуғур-чуғур қилар болалар,

Набиралар бир этак, ахир.

Бири дейди: – Тинмасдан асло,

Ер юзида роса елгансиз.

Голландия ёқлардан, бобо, 

Бизга пишлоқ олиб келгансиз.

Чиқиб кетай дейди тандан жон,

Ҳамма нарса гўё бемаъни.

Бир набирам сўрар: – Бобожон,

Ҳиндистоннинг мангоси қани?

Оғриқ етар сўнгги дамга ҳам,

Мисли ошим ошамаганман.

Шивирлайман: – Жим тургин, болам,

Мен ҳеч қачон яшамаганман.

Хьюстон, 03.10.2016