ИМОН
Кексалик бошланиб, танни беморлик Забтига олди-ю хору зор қилди. Бир замон юрардим давлатлик, норлик, Кўзимга дунёни энди тор қилди.
Шогирдлар ўстирдим жойлаб жонимга, Маҳрамдек санадим хонадонимга. Оқибат ўшалар ҳатто ёнимга Келиб ўлтиришдан гўё ор қилди.
Ҳеч ким «бас» демайди бойликка тўйиб, Йўқсил ҳам чидайди, ёнмайди куйиб. Бир жуфт шеър айтишни бўйнимга қўйиб, Оламда йўқ эдим, Ўзи бор қилди.
Ҳаёт гўзаллигин куйладим, бай-бай, Тулпорим фалакни қучмоққа ҳам шай. Лекин қанча севиб, қанча ёлвормай, Бир санам йўлига интизор қилди.
Афсус, дунё мени алдади боплаб, Олдимга ташлади ёлғонни қоплаб. Эккан дарахтларим кўрсам ҳисоблаб, Ярмин бешик қилди, ярмин дор қилди.
Ношукур эмасман умримдан зинҳор, Бировдан қолишмас қадим халқим бор. Кимнидир кўришдан қилсам ифтихор, Ким мени кўришдан ифтихор қилди.
Нафс деган ҳаммани урди йўлидан, Айлан авлиёнинг ўнгу сўлидан. Ақчасиз ҳеч нарса келмас қўлидан, Масжидни бузди-ю чўнг бозор қилди.
Мен ҳам жиловладим гоҳо фикратни, Асл деб ўйладим сохта суратни. Меҳру муҳаббатни, илму ҳикматни Фақат сийратимда барқарор қилди.
Ёвузлик ҳар ённи этса ҳам хароб, Бир куни қайдадир бергайдир жавоб. Эзгулик седана донидек ноёб, Бўй сочиб, ўзидан умидвор қилди.
Ер юзи бўлгайдир шаксиз фаровон, Инсонга қайтгайдир диёнат, виждон. Шоир келажакка келтириб имон, Шу шеърни ёзмоққа ихтиёр қилди.
30.06.2015
IMON
Keksalik boshlanib, tanni bemorlik Zabtiga oldi-yu xoru zor qildi. Bir zamon yurardim davlatlik, norlik, Ko’zimga dunyoni endi tor qildi.
Shogirdlar o’stirdim joylab jonimga, Mahramdek sanadim xonadonimga. Oqibat o’shalar hatto yonimga Kelib o’ltirishdan go’yo or qildi.
Hech kim «bas» demaydi boylikka to’yib, Yo’qsil ham chidaydi, yonmaydi kuyib. Bir juft she’r aytishni bo’ynimga qo’yib, Olamda yo’q edim, O’zi bor qildi.
Hayot go’zalligin kuyladim, bay-bay, Tulporim falakni quchmoqqa ham shay. Lekin qancha sevib, qancha yolvormay, Bir sanam yo’liga intizor qildi.
Afsus, dunyo meni aldadi boplab, Oldimga tashladi yolg’onni qoplab. Ekkan daraxtlarim ko’rsam hisoblab, Yarmin beshik qildi, yarmin dor qildi.
Noshukur emasman umrimdan zinhor, Birovdan qolishmas qadim xalqim bor. Kimnidir ko’rishdan qilsam iftixor, Kim meni ko’rishdan iftixor qildi.
Nafs degan hammani urdi yo’lidan, Aylan avliyoning o’ngu so’lidan. Aqchasiz hech narsa kelmas qo’lidan, Masjidni buzdi-yu cho’ng bozor qildi.
Men ham jilovladim goho fikratni, Asl deb o’yladim soxta suratni. Mehru muhabbatni, ilmu hikmatni Faqat siyratimda barqaror qildi.
Yovuzlik har yonni etsa ham xarob, Bir kuni qaydadir bergaydir javob. Ezgulik sedana donidek noyob, Bo’y sochib, o’zidan umidvor qildi.
Yer yuzi bo’lgaydir shaksiz farovon, Insonga qaytgaydir diyonat, vijdon. Shoir kelajakka keltirib imon, Shu she’rni yozmoqqa ixtiyor qildi.
