МЕЪЁР

Инсоннинг қалбида бор шундай туйғу, Ўзгармас милён йил ўтса ҳам лекин. Тупканнинг туби дер ўзга юртни у, Чекка қишлоқлардир Деҳли ё Пекин.

Ўша хорижлик ҳам сени эслаб гоҳ, Жилмайиб қўяди атайин, бот-бот. Дейди: – Одамларни учратдик ногоҳ, Ўша жойларда ҳам бор экан ҳаёт.

Оқиллар меъёрни билганлар ҳар чоқ, Лоф гапни суймаган ҳаддан зиёда. Унутма, биродар, сендан ортиқроқ Мақтанчоқ каслар ҳам кўпдир дунёда.