ТАФАККУР МАДҲИ

Беруний шаънига йўқ асло таъриф,

Колумб ҳам даврига ярашган кўздек.

Бироқ ҳанузгача қалам кўтариб,

Ўзича келмаган бу жойга ўзбек.

Сирли юрт санчиқдай берганди азоб,

Шўронинг кибрли салтанатига.

Дердилар, бормангиз, бўлгайсиз хароб,

Буржуйнинг чириган мамлакатига.

Магар келса ҳамки бирорта сайёҳ,

Ёзғириб ёзарди етганча кучи.

Эмишки, кўчалар тўла оҳу воҳ,

Машаққат карвонин кўринмас учи.

Гўё пайқашмади ғалабани соф,

Армстронг ой узра қўйганда қадам.

Ё, фалак, бандангда борми ҳеч инсоф,

Шунчалар ҳасадгўй бўларми одам.

Эплай олмаган у ўзини асло,

Бутлаб ҳам бермаган бировнинг камин.

Шу боис, дунёда тўхтамас ғавғо,

Шу боис, ўнгланмас шўрлик бу замин.

Ва лекин ўзбекка тафаккурдир зеб,

Маърифат меросдир чунки қонида.

Агар керак бўлса, илму фанни деб

Тўй бергай Самарқанд Регистонида.

А.Қ.Ш. Хьюстон. 20.08.2015