ПОЛИЗ ҚЎРИҚЧИСИ

Чайламиз бор эди,

Далада эдик,

Жайралар ўч бўлар қовун-тарвузга.

Ҳарҳолда, чўчитиб туради дедик,

Қўриқчи ўрнатдик бир кун полизга.

Ўриснинг хочидек бутани чопдик,

Ерга қадаб қўйдик оёқ-дастакни.

Қайдандир эски бир шляпа топдик,

Эгнига кийгиздик яғир пўстакни.

Ғаройиб қўриқчи бўлганди пайдо,

Довдирар, тушса гар шайтоннинг кўзи.

Узоқдан қорасин кўрганда гоҳо,

Жуфтакни ростларди болалар ўзи.

Энди у жойларда қовун полиз йўқ,

Жайра ҳам, тарвуз ҳам йўқдир, албатта.

Баланд иморатлар кўкка урар дўқ,

Фақат сақлангандир чинорлар, катта.

Биз ҳам улғайганмиз, улғайди дунё,

Қолди хотиралар мисоли етим.

Ўша гузарлардан ўтганда аммо,

Қўриқчини эслаб, жунжикар этим.

АҚШ. Хьюстон 7.08.2015