ҲАСБИ ҲОЛ

​Йўқотаман, дейди ҳасадгўй номард,

Таслим бўлмас лекин ақлу тафаккур.

Эзгу умидингга қўндирмайди гард,

Хайрихоҳ дўстларга минг бор ташаккур.

Мен-ку, юргандирман ўз ғамимни еб,

Чидаб ҳижронларга, соғинч, фироққа.

Кимнинг ҳисобидан сафар қилдинг, деб,

Ҳатто аллакимлар тутар сўроққа.

Қўлинг ишга бормас улар дастидан,

Во дариғ, тинчгина юриб ҳам бўлмас.

Билдирмай чоҳ қазар оёқ остингдан,

Косанг оқармайди, толеинг кулмас.

Ҳайронлар қоламан бир ҳолга доим,

Зарра улғаймаган гўёки Инсон.

Уни бандам деган бир вақт Худойим,

Афсус, тарк айламиш бандасин иймон.

Шеъримни дафъатан арз-додга йўйма,

Пойингда ётибди пажмурда таним.

Мени ўшаларга талатиб қўйма,

Ўзинг қўлла яна, халқим, Ватаним.

А.Қ.Ш. Хьюстон. 16.10.2015